Feestvierderij

Ja, dankjewel hoor! Nee, je ziet het er niet aan af. Dit is nummer 250 van Eem Kiek'n en volgens de wet van de ronde en mooie getallen dus een jubileumstukje.
Dat is dan aanleiding voor feestvierderij, maar dat wordt het even niet. Heden is een gewone volle werkdag en -avond en ik zie deze krant vermoedelijk niet eerder dan vanavond tegen half twaalf, twaalf uur. De echte puf om omstandig rond te gaan springen en op toeters te blazen, is dan tijdelijk afwezig. 
Toch is het een goed moment om kopkrabbend terug te kijken. Daarvoor zijn jubilea vermoedelijk ook uitgevonden. Je moet weten wàt er te vieren valt. Alleen dat ronde getal is geen aanleiding; nummer 123 of 222 was ook leuk geweest, maar zo werkt het niet. Je hoort je aan de mores van jubilea te houden. 

Als je op vrijdag de 13^de getrouwd bent en dat verloopt verder plezierig, dan kun je tòch niet op vrijdag de 13^de het 13-jarig jubileum vieren. 'Het algemeen gebruik' eist dat je dat doet na 12,5 jaar - in een heel ander seizoen en zonder binding met de feitelijke datum. De feestvierderij is er niet minder om, maar het slaat nergens op eigenlijk.

Stilstaan bij deze 250^ste gebeurt dus ook vanwege de terugblik. Stelde het wat voor en hadden we (lezer en schrijver) er nog lol in? Uit de reacties blijkt dat het antwoord gunstig uitvalt. De stukjes worden goed gelezen. Ze worden ook uitgeknipt en verder gegeven of verzonden (naar Canada bijvoorbeeld). 
Onlangs hoorde ik dat ze ook in het onderwijs worden gebruikt. Vanwege de breedte aan onderwerpen komen er reacties uit de gekste hoeken en gaten. Soms nog jaren na publicatie, omdat zo'n stukje dan bewaard is geworden en later aanleiding geeft tot een reactie. Dat werkt stimulerend, vanzelf. Net als de gesprekken over de inhoud. Soms heel bijzonder en persoonlijk, maar waarbij gevraagd wordt om dat niet in de krant te zetten. Jammer vaak, qua informatie, maar vertrouwelijk ìs ook vertrouwelijk. In andere gevallen komen interessante aanvullingen pas veel later aan bod, als dat thema weer een keer opduikt. Veel reacties zijn instemmend of aanvullend, maar ik wordt geregeld ook op de vingers getikt vanwege concrete foutjes of (vermeende) tekortkomingen. Er blijft dus wat wensen over.

Geregeld pakt een stukje schrijvenderwijs anders uit dan eerst in de kop zat. Het zou nu over feestvierderij in deze contreien gaan, maar tot hier toe is het nog gymnastiek: achteromkijken en navelstaren tegelijk. Dus, wat is nu feestvierderij? Dat heeft vorm en inhoud. Je viert iets en dan is elke aanleiding goed. Meestal betreft het  kalenderfeesten of vreugdevolle persoonlijke aanleidingen. Er hoort volk bij, want in je eentje iets vieren is sneu werk. 
Ingrediënten zijn ook: versiering, aangepast smakelijk voedsel en drank (in ruime hoeveelheden), muziek en voor de losbeningen ook dans, maar wel altijd lawaai. De locatie is naar keuze. Een stevig feest heeft de natuurlijke neiging uit de hand te lopen,  wat het beëindigen van feestvierderijen tot een kunst maakt. Vandaag valt het wel mee. Ik ben nog niet eens begonnen.