Berg en dal

 

De vakantietijden zijn aangebroken. Velen trekken naar andere oorden, anderen komen hier kijken en luisteren. Toch komen de oren op de tweede plaats bij beleving van het landschap. Het ruisen van de branding lijkt op het ruisen van grote bossen. De geluiden van het reizen zijn internationaal hetzelfde. Wat verschil maakt is het reliëf: de hoogte van de bergen., de diepte van de dalen. Bergbewoners zien hier aan zee de échte verte, waarbij hun ogen het spoor bijster raken. Plattelanders duiken de heuvels en bergen in, fietsen, klimmen, lopen. Terug van het geaccidenteerd landschap valt op hoe verschrikkelijk plat het Noorden is. Drenthe heeft nog wat ruggen en dalen, van Hondsrug tot Hunzedal. Dat scheelt enkele tientallen meters. Aan natuurlijke heuvels hebben we de Havelterberg en de Woldberg. We noemen ze 'berg', maar verderop worden we eerlijker. Daar ligt 'de Bult' en dat lijkt er meer op. Drenthe's hoogste punt ligt op de 'VAMberg', een bijeengespaarde stapel afgedekt huisvuil. Voor wielrenners nu een verplicht nummertje bij elk parcours, dat wat moet voorstellen. De 'Alpe de Wister' of zo. De naam 'Klein Zwitserland' voor een bultige buurt was al vergeven bij Zuidwolde en bij Emmen. De Drenthen weten hun hoogtepunten wel te benoemen. Elke zandhoogte wordt een berg: Benderse berg op 't Dwingelderveld, Kwartjesberg bij 't Drouwenerzand. Bijzondere ophogingen als grafheuvels hebben een aparte beleving. Het zijn 'bargies' en ze zijn niet zonder gevaar. Bij 't Eppiesbargie aan de Valtherweg bij Odoorn spoken al eeuwenlang aardmannetjes rond. Verder kennen we nog een stuk of wat Galgenbergen. Als we op 't Drentse platteland heuvels en bulten hebben, maken we d'r wél werk van.

Harmjan van Steenwijk

eerder verschenen in de Drentse Courant/Groninger Dagblad, 11 mei 2002

 


Copyright 1995 - 2008 Han Tuttel. All rights reserved.
This material may not be published, broadcast, rewritten or redistributed in any form, including digital,
without the prior consent and written agreement by the author.