't Olde pad

Voorheen maakte men een weg of een pad via de best begaanbare route. Dat kon binnendoor zijn, als kortste route. Het kon ook een slingerpad worden, dat over de meest droge plekken voerde. Waar je de meeste kans had om door af en toe onbegaanbaar gebied te komen. 

Er zijn logische paden, zoals een jaagpad dat altijd langs een waterweg ligt. Of een smokkelpaadje, dat als sluip-door-kruip-door-route naar een ander belastingregime liep. En dan zijn er de vroegchristelijke wegen, voorgeschreven routes als reeweg, doo(d)dijk of kerkweg, die naar 'kerk & kerkhof' voeren. Het zijn allemaal paden en wegjes met een historische achtergrond. 

Nederland ligt vol met zulke oude verbindingen, meestal verknipt door later aangelegde 'infrastructurele werken'. De laatste decennia is er een sterke hang naar herstel van 't olde pad. Daar zijn goede redenen voor. Ze zijn historisch van belang, omdat sommige paden al duizend jaar in gebruik zijn (waren). 't Olde pad voert je buiten de asfalt- en betonwereld ergens heen en dat loopt wel zo lekker. Verder zit er een verhaal achter; het stelt wat voor in de beleving van mensen. 

Misschien dat daarom in de oktoberprijsvraag 'Erfgoed, al goed' bij de Drentse inzendingen de helft over oude paden en routes ging. Het 'kerkepad Den Kaat-Oud Avereest' en het 'Domineespaadje' naar Havelte vielen in de prijzen. Het  plan van de 'Werdensche weg' net niet en het 'Koordiekie' in de Peizermaden ook niet. Er ligt kennelijk overal wel wat, maar is ergens een totaaloverzicht van wàt wáár ligt?