Veenkoloniën

De Drents-Groningse Veenkoloniën zijn een rapport rijker, getiteld 'Van Afhankelijkheid naar Kracht'. Het zegt: "Een integrale en gebiedsgerichte aanpak is essentieel voor de Veenkoloniën om de eenzijdigheid en afhankelijkheid van het gebied te doorbreken". 

Er moet een regiovisie worden opgesteld met een uitvoeringsprogramma. Alles met het doel om de hoofdproblemen 'eenzijdigheid, afhankelijkheid en een negatief imago' het hoofd te kunnen bieden. Iedereen blij, want het kan nu wat worden, aldus de reacties in deze krant. "De kans grijpen die ons geboden wordt", maar ja: "Het wachten is op de reacties van het kabinet en de twee provincies". Of: "De bestuurders moeten er stevig tegenaan. 

Als de bereidheid er niet is, kan het gebied het verder wel schudden". Gezwatel, dat om de zoveel jaar al opklonk na elk vorig rapport of plan. De Herinrichting Veenkoloniën is al lang gaande in elk geval, tot omstreeks 2007. Toeristische plannen (vaarrecreatie) zijn in concreet beraad en kunnen -met wat druk op de ketel- ook in die periode gerealiseerd worden.
Verder heerst er een soort putpraat, die hol klinkt en bestemd lijkt om jezelf dieper weg te werken. Ach, wat is het erg met de Veenkoloniën, toen al en nu nog. Geschriften als 'Het veen, natuurlijk en menselijk moeras', de recente richtingenstrijd bij historici over 'hoe erg de armoe wel/niet was' en ander tobberig werk borduren voort op dezelfde slappe hap.

Verder valt er veel aardigs te ontdekken. Buitenlanders op landschapexcursie kijken hun ogen uit naar het herkenbare patroon met het interessante verhaal. Je kunt zelfs 18 ontginningstypen terugvinden. Het veenkoloniale landschap is ook 'geëxporteerd' naar het buitenland. Dus wat: negatief imago? Ruimte zat en kansen genoeg! 'Van afhankelijkheid naar kracht' heet het rapport. Het Bourtanger Moor gaat door, mag je ook zeggen